سفر به دیر گچین
مادر کاروانسراهای ایران
مدتی است که فرصت نکردهام چیزی بنویسم و چون تصمیم داشتم مثل همیشه مفصل بنویسم، بهانهای شد که اصلا ننویسم! اما پیامهای فراوان دوستان آشنا و ناآشنا مرا واداشت که از لاک خود بیرون بیایم و لااقل با یادداشت کوتاهی به روز شوم تا مجالی دیگر...
تصویری از سفر اول به کاروانسرای دیرگچین (آذر ۸۵)
در این مدت دوبار به کاروانسرای زیبا، بزرگ و حیرتآور دیر گچین (یا دیرکاج) سرزدم یکبار با همسرم زهره و حامد و آناهیتا (همسفرهای قبلی) و یکبار هم گروهی از دانشجویان تاریخ دانشگاه تهران را با خود بردم. بزرگی و عظمت این بنای کهن که بنیانی هزار و پانصدساله دارد هر بینندهای را به حیرت وامیدارد چه برسد به اهالی تاریخ را!
پیشنهاد میکنم در همین روزهای سرد زمستان که خیلی از جاها مناسب تفرج نیست، برای گریز از هیاهوی تهران، یک روز صبح خروسخوان! از شهر بیرون زده و راه ورامین را پیش بگیرید. بهتر است از مسیر غافل نشوید و پیش از رسیدن به کارونسرا، از مسجد جامع ورامین، یادگار روزگار استیلای مغولان بر ایران دیدن کنید. چون فرصت کمی برای نوشتن دارم، درباره این مسجد کهن شما را به نشانی http://tebyan.net/index.aspx?pid=11336 ارجاع میدهم.
تصویری از بام کاروانسرای دیرگچین (آذر ۸۵)
پس از خروج از ورامین به طرف چرمشهر، وارد جادهی بسیار زیبایی میشوید که در بخشی از آن درختان تنومند، دو سوی مسیر را زینت بخشیدهاند. حدود 5 کیلومتر مانده به چرمشهر، در سمت راست جاده (پس از خروجی بهطرف قم) یک جاده خاکی آغاز میشود که در ابتدای آن تابلوی زرد رنگ کوچکی مسافران را به طرف کاروانسرای دیر گچین راهنمایی میکند. از اینجا حدود یک و نیم ساعت مسیر خاکی است. به موازات همین جاده باریک، اتوبانی در دست احداث است که گرمسار را به اتوبان قم متصل میکند، این اتوبان از 180 متری کاروانسرا میگذرد. وقتی به کارونسرا میرسید با دنیای چند صد سال پیش مواجه میشوید: بر در ورودی تابلویی نصب شده که ورود هرگونه دام (شتر و بز و گوسفند) را به داخل ممنوع کرده و برای آن پیگرد قضایی تعیین نموده! چون تا همین یکی دو سال پیش، کاروانسرا در اختیار عشایر بود و آنها هم صدها نفر شتر و بیش از هزار راس گوسفند و سایر دامها را در این محل نگهداری میکردند، این حضور، چنان پررنگ بوده! که هنوز در بخشی از حیاط کاروانسرا برای نمونه یک متر مربع (بله! یک متر مربع!) از فضولات بجامانده از این میهمانان ناخوانده (زیر شیشه) نگهداری میشود. چند عکسی را که در اوایل دیماه از کاروانسرا گرفتهام را ببینید و برای اطلاعات بیشتر درباره وضعیت این بنای عظیم روزگار صفوی و بدل شدن آن به طویله، گزارش و عکسهای مندرج در نشانی زیر را ببینید: http://www.pouyan.ws/archives/2005_02.php
وسعت محوطة کاروانسرای دیر گچین به 12 هزار متر مربع میرسد که بنای کاروانسرا حدود 8 هزار متر از این فضا را به خود اختصاص داده است. این بنا دارای 43 حجره، ایوان شاهنشین، حیاط خلوت، 8 شترخانة وسیع، حمام و مسجد است. تجسم شترخانهها، باراندازها و حجرهها، هنگامی که مملو از کالا و مسافر بوده، آدم را با خود به روزگاری پر رونق، باشکوه و تحسینبرانگیز میبرد، چراکه وسعت فضاهای مذکور به حدی است که امروز نیز کمتر بنگاه تجاری در دل شهرهای بزرگ با آن برابری میکند!
یکی از شترخانههای کاروانسرای دیر گچین ـ عکس را در اوایل دیماه گرفتهام
اما در حوالی یکصدمتری کاروانسرا بنای مخروبة دیگری به چشم میخورد که ظاهرا بقایای یک پادگان نظامی است. زیرا میدان وسیع و در کنار آن اتاقهای کوچک و طویلههای در کنار هم قرار گرفته، همه حکایت از اجتماع گروهی نگهبان و سرباز میکند. میتوان تصور کرد که کاروانسرایی با این ابعاد چنان رونقی داشته که در کنارش نیاز به یک اقامتگاه نظامی هم احساس میشده است. برای دسترسی به اطلاعات بیشتر درباره این کاروانسرا میتوانید به نشانیهای زیر سری بزنید:
http://www.chn.ir/news/?Section=2&id=32223
http://www.chn.ir/News/?section=2&id=13674
راستی! در اواخر دیماه، به سرپرستی گروهی از دانشجویان گروه تاریخ دانشگاه تهران، سفری به جنوب ایران داشتم: از شیراز و برازجان و بوشهر تا عسلویه و چارک و کیش! گزارش آن را همین روزها خواهم نوشت!
... بازهم ممنون از پیامهای پیاپی و دلگرم کننده شما خوبان!
دوستان! منتظر گزارش سفر کرانههای خلیج فارس باشید...
نظرات دیگران: نظر
لیست کل یادداشت های موجود در هم نوشت
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد
دوره ارزانیست !!!
[عناوین آرشیوشده]