«.. امروزه شهرهای ما پر از نامهای بیگانه شده است. مغازه داران پوشاکی میفروشند که بر روی آن نوشته های خارجی هست.

تولیدکنندگان کالاهای خود را با برچسب خارجی میفروشند. آنقدر زبون شده ایم که مسواک با نوشته ی داخلی نداریم. بر روی همه

نوشته شده هارد مدیوم و ... بطوری که زنان خانه دار هم آشنا شده اند. جورابی دیدم بر روی آن به انگلیسی و با الفبای عربی نوشته

های بود. یکی از آنها این بود الجوراب الشادی.

خنده ی جمعیت بر میخیزد.

باید گریست. سالها خود را دنباله رو و توسری خور فرنگ میدانستیم عنقریب است از این عربها، دوبی نشینان و ... هم خود را و

کالایمان را و شاید فرهنگمان را فروتر دانیم...»